<h2 class="h2 h2__text">'Alle mensen willen eigenlijk hetzelfde: een vrij leven, zonder geweld of agressie'</h2>

<p>'Ik was twee keer als sergeant in Libanon met UNIFIL in 1980 en 1982. En in 1996 was ik als sergeant-majoor met IFOR in Bosnië-Herzegovina. Ik werk nu al 20 jaar in het onderwijs.</p>

<p>Ik vind de Rotterdamse Veteranendag waardevol, omdat hij beter bereikbaar is voor veteranen die niet zo mobiel zijn. Ik zie daar mensen die anders niet naar Den Haag hadden kunnen komen. Jammer dat het dit jaar niet doorgaat, maar de volksgezondheid is belangrijker. Vooral veel ouderen keken er echt naar uit, je krijgt er het gevoel dat je erbij hoort, en het voelt goed om erkenning en waardering te krijgen.</p>

<p>Tijdens mijn verblijf in Libanon en Bosnië heb ik ervaren dat alle mensen eigenlijk hetzelfde willen: een vrij leven, zonder geweld of agressie. Maar niet iedereen ís hetzelfde. Je moet dus niet zo snel oordelen, maar elkaar respecteren en uiteindelijk waarderen. Iedereen is waardevol.<br>
Daarom werk ik ook mee aan ‘Veteranen in de klas’, tegen onverdraagzaamheid. Want ik heb gezien dat onverdraagzaamheid het begin kan zijn van een burgeroorlog. Ik vind dat als je iets wil veranderen, je gebruik moet blijven maken van de democratische middelen. In Nederland hebben we die gelukkig. Op veel plekken in de wereld waar wij ingezet werden, was dat niet vanzelfsprekend.</p>

<p>Ben je veteraan en woon je in onze mooie stad Rotterdam? Kom dan naar de Rotterdamse veteranendag. Het is hét moment om bij elkaar te zijn, ongeacht onderdeel, rang, stand of achtergrond. De stad en de zoute zweetdruppels en tranen die wij lieten tijdens onze missies en uitzendingen in de afgelopen 80 jaar, dat is wat ons verbindt.'</p>

Zie ook

Het verhaal van veteraan Martin Faas - Libanon (1980 en 1982), Bosnië-Herzegovina (1996)

Martin Faas

Zie ook

Delen via