‘Opruimen is beter, dan ben ik er even uit’

De vrouw blijft abrupt stilstaan op het Eudokiaplein, haar boodschappentas bungelt aan haar arm. Ze kijkt naar de mannen die daar gewapend met een afvalknijper en vuilniszak zwerfafval opruimen. ‘Jullie zijn goed bezig’, zegt ze.

Robert Jager bedankt haar en loopt met een lach verder. ‘Dit is al de derde die dit tegen ons zegt toch? Dit soort complimenten, die waardering, dat doet die mannen zó goed.’ Hij wijst naar ‘zijn’ opruimers, even verderop. Deelnemers aan Roberts sociale project Clean Up Rotterdam.

Kloof 

Hij begon er jaren geleden al mee in Middelland, nu ruimt hij ook twee keer in de week in de Agniesebuurt op. Door de jaren heen verzamelde hij een vast clubje afvalruimers om zich heen, vaak mensen die hij ontmoet in de buurthuizen of opvangplekken in Delfshaven, waar hij ook veel vrijwilligerswerk doet.

Zijn doel: ‘Ik wil een kloof dichten.’ Tussen enerzijds mensen die om wat voor reden dan ook in de marge van de samenleving zijn beland. Bijvoorbeeld door een verslaving. Of omdat ze geen dak boven hun hoofd hebben. Of allebei. En anderzijds: de ‘doorsnee’ wijkbewoner. 

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Even eruit 

Guno Popken is één van Roberts Clean Up-deelnemers. Hij doet al jaren mee, vertelt hij. ‘Maar hoeveel precies weet ik niet hoor, ik ben de jaartallen een beetje kwijt. Dat moet je maar aan Robert vragen.’ 
Hij is in ieder geval trouw, komt vaak opdagen.

Of hij het dan leuk vindt, dat afval prikken? ‘Nee. Leuk niet. Nee’, zegt Guno abrupt. ‘Maar ik moet in beweging blijven, weet je. Anders zit ik maar thuis, ga ik negatieve dingen denken. Negatieve dingen doen. Opruimen is beter, dan ben ik er even uit.’ 

Vrijwilligerswerk 

Het is precies wat Robert wil bereiken met zijn project: mensen uit het isolement trekken. ‘Het zorgt ervoor dat ze even niet aan hun drugsgebruik denken.’ Bovendien levert het veel waardering op uit de buurt. ‘Bewoners zien steeds dezelfde mensen elke week hun straat opruimen, dat zorgt voor herkenning en waardering. Ze krijgen af en toe wat extra’s toegestopt, als bedankje.’

En van het één komt vaak het ander, weet Robert. Veel van zijn Clean Up-deelnemers doen inmiddels vast vrijwilligerswerk in de buurt waar ze ook opruimen. Ze schenken koffie in een Huis van de Wijk. Of zorgen dat zo’n pand ’s ochtends op tijd haar deuren opent.

Belangrijker: ze worden op steeds meer plekken met open armen ontvangen. Ondernemers die hen koffie aan bieden. Huizen van de Wijk waar ze altijd een hapje mee mogen eten. ‘Ze doen dus weer mee, ze worden gezien. En dat vind ik het belangrijkste.’

Op de Vijverhofstraat zwaait alweer een bewoner vrolijk naar de opruimers. ‘Wat goed!’, roept ze. Guno blijft geconcentreerd doorwerken. Hij heeft nog meer te doen, vertelt hij. Straks gaat hij de omgeving van het Oostervant in Middelland ook nog schoonmaken. ‘En op de ’s-Gravendijkwal is het soms zo’n bende, die pak ik dan ook even mee.’