<h2 class="h2 h2__text">'De broederschap die er is, maak je weinig mee'</h2>

'We waren net drie weken op vredesmissie in Libanon toen de Israëli’s binnenvielen. Wij moesten ons afzijdig houden, omdat wij daar waren om de vrede te bewaken. Stond ik daar achter een zandbalen kotje terwijl ze met een colonne tanks over de bergkam kwamen. Er zaten ook jongens op die tanks die in Nederland hadden gestudeerd. Werden we uitgescholden voor kaaskoppen!

Tijdens mijn dienstplicht ben ik ingedeeld bij de rijopleiding in Ossendrecht. Daar kregen we de vraag wie vrijwillig op uitzending wilde naar Libanon of Duitsland. Ik koos voor Libanon. Voordat ik vertrok volgde ik nog een verkennersopleiding in Amersfoort en de voorbereidingsopleiding voor Libanon in Assen. We draaiden verschillende oefeningen zoals oefening ‘Blauw Koord’ en twee weken oefening ‘Pantserstorm’ bij KCT (Korps Commando Troepen) in Rozendaal, om te leren overleven.

In Libanon liepen we patrouilles om eventuele infiltraties tegen te houden. En we spanden struikeldraden om wadi’s af te schermen. Als er een flair afging omdat iets of iemand tegen het draad aanliep, moesten we eropaf. &nbsp;Dan schijt je wel zeven kleuren stront. Maar dan bleek het een wilde hond te zijn. Ik heb nooit op mensen geschoten. Wel heb ik een waarschuwingsschot gelost toen drie mensen vlak langs het munitiedepot liepen. &nbsp;Bleek dat ze daar een stukje grond hadden gekocht.

Ik had die tijd nooit willen missen. De broederschap die er is, die maak je maar weinig mee. Ik weet niet of de missie mij heeft veranderd. Ik ga in ieder geval nooit met mijn rug naar een deur zitten. Ik moet alles kunnen overzien. En ik ga altijd naar een toilet met een deur en niet een urinoir.

Als je bij Defensie langer dan 30 dagen uitgezonden bent geweest, ontvang je daarvoor een medaille. Dat is normaal. En na afloop kreeg ik er nog één, een herinneringsmedaille. Het bijzondere aan onze vredesmissie is dat er in 1988 de Nobelprijs voor de Vrede is toegekend aan alle vredesmissies van na Nieuw Guinea. Mijn Nobelprijs-speld, waar ik enorm trots op ben, is opgespeld door onze burgemeester Aboutaleb.'&nbsp;

Zie ook

Het verhaal van veteraan Rob Terlouw - Vredesmissie naar Libanon (1982)

Rob Terlouw

Zie ook

Delen via