Week van de jonge mantelzorger

Nikki, de zus van Kai, heeft autisme. Ze kan daardoor weinig zelfstandig en heeft permanente zorg nodig. Mentaal functioneert Nikki als een heel jong kind. Kai: ‘Ik heb nooit een leven zonder Nikki gekend. Mijn ouders hebben hun best gedaan om mij te beschermen van de zorglasten. Maar als het niet goed gaat met Nikki, ben ik daar wel mee bezig. Je hoeft geen fysieke zorg te leveren om mantelzorger te zijn. Toch zou ik mezelf nooit zo noemen. Die credits zijn voor mijn ouders.’ 

Aan elkaar verbonden 

Als kind zwommen Nikki en Kai vaak, gingen ze fietsen of ze speelden met de bal. ‘Het is steeds moeilijker geworden om gemeenschappelijke interesses te vinden. Nikki houdt niet van aanraken of knuffelen. Ze heeft geen behoefte aan lichamelijk of sociaal contact’, zegt Kai. ‘Mijn moeder zegt altijd dat ze authentiek is. Ongefilterd. Ze is ook een gevoelsmens. Dat is een eigenschap die we delen. Soms staren mensen naar Nikki, of maken haar belachelijk. Ik word dan razend. Ik vind het belangrijk om voor haar op te komen omdat ze niet kan praten.’ 

Feyenoord als uitlaatklep 

Voetbal is van jongs af aan een uitlaatklep voor Kai geweest. ‘Als kind voetbalde ik met mijn vader op zolder. Dat is een van mijn mooiste herinneringen. Tot vorige jaar voetbalde ik zelf nog, maar nu geniet ik vooral van wedstrijden van Feyenoord. Even mijn gedachten verzetten. In de toekomst zal ik Nikki minder vaak zien, maar wil wel in de buurt blijven wonen om betrokken te blijven in haar leven. Ze is tenslotte mijn enige zus.’