Tegen racisme en discriminatie
Discriminatie is bij wet verboden, maar het gebeurt dagelijks dat mensen worden uitgesloten om hun huidskleur, geloof of beperking.
Persoonlijke verhalen
Meryem: 'Een vriendin die een hoofddoek draagt, solliciteert op een functie. Ze stuurt haar motivatiebrief en cv. Het bedrijf reageert meteen enthousiast en vraagt haar op gesprek te komen. En graag zo snel mogelijk, want het bedrijf kampt met een personeelstekort.
Eenmaal aangekomen bij het gesprek, meldt mijn vriendin dat ze voor een sollicitatiegesprek komt. De medewerkers vragen haar wie ze is. Als ze zichzelf identificeert, vertellen ze haar dat ze haar niet langer nodig hebben en dat het gesprek niet meer doorgaat. Ze vraagt waarom het gesprek zo laat wordt afgezegd. Haar wordt verteld dat de vacature gesloten is; het bedrijf heeft geen nieuwe medewerkers meer nodig. Ze vraagt waarom dit niet eerder gecommuniceerd is. Haar wordt verteld dat het is wat het is. Meer uitleg is er niet. Ze hebben geen functie voor haar. Mijn vriendin druipt teleurgesteld af.
Een ervaring als deze is helaas geen uitzondering. Discriminatie kent verschillende verschijningsvormen en raakt mensen op verschillende manieren. Het doet pijn: het sluit uit, het kleineert en maakt iemand onzichtbaar. Discriminatie moet stoppen. En bewustwording is de eerste stap naar verandering.
Zie jij discriminatie? Benoem het dan, maak het zichtbaar, maak het onaanvaardbaar! Juist omdat ik weet hoe het voelt om gediscrimineerd te worden, sta ik met en voor anderen tegen alle vormen van discriminatie. Ik zet me in tegen discriminatie, jij ook?
Dik: 'Ik hoor veel verhalen van lhbti-ouderen in tehuizen, die daar echt niet zichzelf kunnen zijn. Het personeel weet er weinig tot niets van, of is zelfs veroordelend. En deze ouderen schamen zich en gaan soms zelfs terug de kast in. Ze draaien gauw de foto van hun partner om als een verzorger binnenkomt, en durven niet eerlijk te zijn of over te praten. Je hoort soms schrijnende verhalen. Daar is te weinig aandacht voor bij zorginstellingen. Het zou goed zijn als personeel in tehuizen hier voorlichting in krijgt. Er is bijvoorbeeld een roze keurmerk voor zorginstellingen, waarmee ze kunnen aangeven dat ze lhbti-vriendelijk zijn. Het personeel wordt dan getraind op diversiteit, en wat dat betekent.
Elke week werk ik als gastheer in de Roze Salon, een ontmoetingsplek voor ouderen met homoseksuele, lesbische, biseksuele en/of transgender gevoelens. Onze bijeenkomsten worden voornamelijk bezocht door witte mensen. Maar we zijn er voor álle Rotterdammers. Het zou goed zijn als ook anderen ons weten te vinden, iedereen is welkom.
Voor mijzelf geldt dat al mijn bekenden en familieleden weten dat ik homo ben. En dat is voor hen nooit een probleem geweest. Ik zou zelfs willen dat ik tien jaar eerder uit de kast was gekomen. Ik gun het iedereen om dit zo mee te maken Het is zonde dat dat voor zoveel mensen nog steeds niet geldt.'
Max: 'Terwijl ik in een winkel sta te neuzen tussen een rek vol kleding, hoor hoe iemand zachtjes in m’n oor fluistert; 'ik schuif je even aan de kant hoor, dan kan ik erbij.' Gelijktijdig voel ik twee handen tegen mijn schouders en word ik opzij geduwd. Alsof ik een meubelstuk ben. Ik roep 'niet doen', maar het duwen gaat door. Ik gil 'stop', maar er wordt niet gestopt. Ik zet wanhopig mijn rolstoel op de rem, terwijl ik gefrustreerd 'blijf van me af, je doet me pijn' gil. Er wordt me verweten dat ik hysterisch doe en dat ik gewoon in de weg stond. Mevrouw, ondertussen gesteund door haar man, bijt me toe dat ik niet zo moet overdrijven. Ze raakte me nauwelijks aan. Ik draai me om en kijk haar recht in haar gezicht. Dan kan ik mijn kalmte niet meer bewaren. Ik schreeuw dat ik een persoon met gevoelens ben en dat ze gewoon aan me had kunnen vragen of ze er even bij mocht. Je tilt andere mensen toch ook niet op omdat ze in de weg staan? Mevrouw en meneer begrijpen niets van mijn boosheid. Ze schreeuwen naar me dat ik een monster ben. Ik draai me om en verlaat huilend de winkel.
Het gebeurt bijna dagelijks dat mensen me, omdat ik in een rolstoel zit, behandelen als incompetent. Soms willen ze helpen en bedoelen ze het goed. Toch voelt het vaak niet goed. Ik red me prima. En als ik hulp nodig heb, vraag ik het wel even.'
Sevgi: 'Ik heb een hele diverse groep vrienden. En helaas hebben zij bijna allemaal hun eigen ervaringen als het gaat om discriminatie. Zo werkte mijn Surinaamse vriendin ergens waar het N-woord heel regelmatig werd gebruikt. Een andere vriendin die een hoofddoek ging dragen, moest allerlei flauwe opmerkingen en confronterende vragen van collega’s incasseren. Bijvoorbeeld of ze de hoofddoek van haar man moest dragen. Of dat ze onderdrukt werd. Vrienden uit het Midden-Oosten kregen vaak moppen over bommen naar hun hoofd geslingerd. En een Chinese vriend moest zich weren tegen onaardige uitspraken over China en corona. Dit gebeurde allemaal op de werkvloer. En dat maakt het heel moeilijk om je uit te spreken. Want mijn vrienden waren bang buitengesloten te worden. Of te worden afgerekend door collega’s of leidinggevenden. Ze vonden hun werk erg leuk om te doen. Toch hebben ze er allemaal voor gekozen een nieuwe baan te zoeken.
We bespreken dit in onze vriendengroep, om elkaar support te geven. Ik vraag dan bijvoorbeeld of ze een melding willen maken. Maar dat vinden ze allemaal te heftig. Daarom heb ik samen met hen een anonieme melding gedaan. We hopen dat dat bijdraagt om dit probleem aan te pakken. En het in ieder geval bespreekbaar te maken.
Dat mijn vrienden dit moeten meemaken, doet me pijn. En het maakt me heel erg boos. Ik wil de pijn van ze wegnemen. Dit doet iets met hun vertrouwen in mensen. Hopelijk is het melden een eerste stap naar een oplossing.'
Het is belangrijk om discriminatie te voorkomen en te bestrijden. Meldingen van discriminatie helpen hierbij. Het is daarom goed om discriminatie altijd te melden. Door een melding te maken word je bijgestaan door een klachtbehandelaar die jou kan helpen om de ervaring te verwerken. En kan er mogelijk ingegrepen worden in de situatie.
Wat gebeurt er met mijn melding? | Radar.nl. Link opent een externe pagina
Discriminatie is verboden en iedereen heeft recht op gelijke behandeling. Dat is bekend en hiervoor bestaat wet- en regelgeving. Toch komt discriminatie voor. De link hieronder vertelt je meer over wetten en overheidsregels.
Wetgeving gelijke behandeling | Radar.nl. Link opent een externe pagina
Rotterdam tegen racisme
In de zomer 2020 heeft de gemeente een extra plan gemaakt om discriminatie tegen te gaan. ‘Rotterdam tegen Racisme’ gaat over drie principes:
- Erkenning dat er institutioneel racisme is in Nederland en Rotterdam.
- Eigenaarschap betekent dat de gemeente kijkt naar haar eigen rol en handelen en die verbetert waar dat moet.
- Educatie (leren) van en over ons koloniale, slavernij- en migratieverleden. Hierin meegenomen het onderzoek naar het Rotterdamse koloniale en slavernijverleden dat 31 oktober 2020 werd gepresenteerd. Een nieuwe basis voor bewustwording van onze gezamenlijke Rotterdamse geschiedenis.
Dat betekent bijvoorbeeld dat er meer aandacht komt voor diversiteit en inclusie in de gemeentelijke organisatie in de wijken, op de arbeidsmarkt, woningmarkt, onderwijs, zorg en welzijn, cultuur en sport. Maar ook met voorlichting over het slavernijverleden, de rol van een stadsmarinier voor diversiteit en inclusie en aandacht voor inclusie in de communicatie en campagnes van de gemeente.
Plan Rotterdam tegen Racisme | Notubiz. Link opent een externe pagina
